Wat onrustige dagen achter de rug. Woensdagmiddag werd Indy wat onrustig. Hoe relaxed ze altijd is, ze kon nu haar plekkie niet meer vinden. In de bench, uit de bench, op haar mand, en er weer van af, de tuin in en weer naar binnen. Omdat ze ook flink aan het hijgen was heb ik toch maar mijn ouders gebeld. De bevalling doe ik altijd met mijn moeder samen en aangezien zij in Limburg woont wilde ik geen risico nemen. Maar tot vandaag blijft het bij onrusigte uurtjes, afgewisseld met slapen maar nog niet echt tekenen van een naderende bevalling. Mama slaapt lekker bij haar beneden op de bank en ze zoekt haar snachts regelmatig even op. We laten haar nu niet meer alleen! We meten al een kleine 2 weken 2x per dag haar temperatuur. De normale temperatuur van een hond ligt tussen de 38 en 39 graden. Als de temperatuur zakt (0,5 tot 1,5 graad) betekent dat dat de bevalling tussen de 12 en 24 uur zal beginnen. Die van Indy is nog stabiel.

Haar buik groeit met het uur lijkt wel, ze zakt wat door haar achterhand en past bijna niet meer op de vensterbank. Ze kijkt af en toe naar haar lijf zo van ‘wat gebeurt daar’ en komt vaak even knuffelen en bevestiging halen. Ze is ook ineens erg waaks. Iedereen die langsloopt moet even horen dat ze ze heeft gezien, maar iedereen die binnenkomt wordt nog steeds hartelijk begroet.

De kraamkamer is al een tijdje klaar, maar pas sinds een paar dagen zoekt ze af en toe de werpkist op. Het liefste ligt ze nog dicht bij ons in de woonkamer <3