Wat gaat het hard! Gisteren was het precies twee weken geleden dat deze 9 wondertjes ter wereld kwamen, en wat groeien ze! Zo langzaamaan worden het echte hondjes. De oogjes zijn open en het waggelen begint steeds meer op lopen te lijken. Na het voeden beginnen ze met elkaar te ‘spelen’ (of iets wat daar op lijkt) om vervolgens weer als een blok in slaap te vallen tot de volgende voedingsronde.
En de bandjes….die werden te klein… Dus tijd voor de nieuw bandjes, ze passen ook niet meer in 1 kist als we de werpkist verschonen en ze slapen, als echte witjes, in de meest vreemde houdingen. Wat zijn ze toch leuk!
Indy is nog niet helemaal de oude, maar het gaat langzaam de goede kant op. Afgelopen weekend hebben de eerste baasjes kennisgemaakt met de pups. Zo leuk om al die blije mensen te zien 🙂
Vandaag de ‘wereld’ van de pups, en vooral de plek voor Indy om lekker languit te kunnen liggen om te voeden, wat groter gemaakt met een ren om de werpkist. Omdat we merken dat Indy (hoewel ze er tijdens de bevalling toch zelf voor gekozen had) wat onrustig en te alert blijft met de pups continu zo midden in de woonkamer zullen we morgen de oorspronkelijke ‘kraamkamer’ in de bijkeuken weer in orde maken. Het fijne daar is dat daar ook de een ren naar buiten komt voor over een paar weken. Maar we laten ook in de woonkamer een ren staan als een soort van speeltuin, waar de pups en Indy dan lekker overdag kunnen zijn als wij alleen thuis zijn of als er visite is. De overige tijd kunnen ze dan lekker rustig in de kraamkamer verblijven wat Indy wat meer rust zal geven.
De pups hebben tevens hun eerste ontwormingskuurtje gehad. Wat vinen ze die pasta vies en wat een heerlijk gezicht die witte bekkies waar ze dan als een roos mee in slaap vallen.
Geboortegewichtjes waren allemaal rond de 400 gram. Nu zijn ze allemaal boven de 1100 gram……
